Nuryel Rubini’yi okumayı severim, kriz kahini olduğu için değil, üniversitedeki öğrencileriyle sık sık alemlere aktığı için. Ayrıca, Nuryel Rubini sürekli olumsuz kehanetler savururken, bana çok benziyor: Herkesin aşırı iyimser olması ikimizi korkutuyor. Çünkü krizler herkes fırtına beklerken çıkmaz. Umursamazlık ve kolay para hırsı zirve yaptığında çıkar.
Uzun zamandır 2022 sonrasında yüksek enflasyon sürecek mi, yoksa 1990’lardan bu yana olduğu gibi teknolojik evrim ve Çin ve Hindistan gibi üretim devlerinden gelen deflasyonist baskılar mı hakim çıkacak sorusuna cevap arıyorum.
Artık cevabı az-çok çözdüm- ve tabii ki şaşırmayacaksınız- cevabım küresel stagflasyona çok az kaldığı yönünde. Stagflasyonu herkes biliyor, ama statik tanımını. Yani, ekonomi küçülürken fiyatlar yükselirse, stagflasyondayız. Ama dünya dinamik. O yüzden bu kavramı da süreç olarak yeniden yorumlamalıyız: Zayıf büyümenin merkez bankaları fiyat istikrar hedefleri ötesinde enflasyonla el ele gittiği dünyaya stagflasyonist diyoruz. Örnekleyelim: Dünya ekonomisi %3 veya altında büyürken, %5 civarında bir enflasyon da stagflasyon teşhisini hak eder.
Nuryel Rubini Project Syndicate için kaleme aldığı “The Stagflation Threat Is Real” başlıklı makalesinde, enflasyonun 2022 sonlarında düşüşe geçeceğine inanarak sabit sermaye yatımı yapan, ekonomi politikası belirleyen ya da riskli varlıklara düşüncesizce yatırım yapanları uyarıyor.
Covid-19’un beraberinde getirdiği emek pazarı arz-talep dengesizlikleri ve tedarik zinciri aksamaları halihazırda enflasyonun başlıca nedeni, buna eyvallah. İyimserlerin tezi de “Seneye salgın, biter dertler gider”.
Hayır bitmez, çünkü Covid-19 vakaları tüm dünyada tehlikeli bir artış sergiliyor. Worldometer’dan arakladığım aşağıdaki grafiğe ilk baktığınızda, 7 günlük hareketli ortalama ölçümünde günlük vaka saysıı geriliyor diyorsunuz.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ!