Atilla Yeşilada – 29.11.2017
ABD’de doktorama dört yıl çalıştım, bu süre zarfında da ful-time hocalık yapıp sağlam para kazandım. Tezimi yazdım, komite kabul etti, bir-iki ufak değişiklik istedi. “Başüstüne, emriniz olur” deyip, atlayıp Türkiye’ye döndüm. Bir daha üniversite kapısından içeri girmeyeceğimi ve akademik anlamda ekonomist olmayacağını biliyordum. Ekonomistlerden adam olmazdı. Dünyadan bu denli kopuk ve insan psikolojisini anlamadan onun davranışını araştırma iddiasında olan bir güruh görmedim ben. Hala da durum değişmedi. Meslektekilerin çoğu siyaset, sosyoloji ve ekonominin faaliyet gösterdiği kurumsal ortamı anlamadan ya da dikkate almadan analiz yapıyor.
Girdi boktan, yazılım hatalı olunca, çıktı da anlamsız hale geliyor doğal olarak. Herkesten daha iyi tahminler ürettiğimi söylemiyorum, çünkü dünya temelinde rastlantısal ve öngörülemez. Ama en azından analiz yaparken gerçekçi varsayımlar üzerinden hareket edilmeli. Geçen gün bir kanalda çok sevdiğim ve performansını takdir ettiğim bir profesyonel “Türkiye’nin biraz enflasyondan başka ne sorunu var, Allah aşkına, söyler misiniz bana?” diye sordu, küçük dilim makadıma kaçtı. Bir başka profesyonel “Dolar düşsün, Borsa 150 bin olur. Dolar çıksın, yine 150 bin olur, 1994 ve 2001 gibi uzun soluklu bir rallinin ortasındayız” diye devam ediyor. Ekonomiden Sorunlu Devlet Bakanı Zeybekçi %7 büyümeyle öğünüyor ve “Çin’i geçeceğiz” diye göğüs-bağır yumrukluyor.