Atilla Yeşilada – 17.01.2019
Mustafa Kemal Atatürk’ün “Kurtuluş” ve “Kuruluş” sırasında attığı adımlar, yaptığı reformlar eleştirilmekle ve reddedilmekle kalınmadı…
Temel felsefesi olan “Aydınlanma” da hedef tahtasına oturtuldu:
Ortaçağ karanlığından çıkış…
Kölelikten vatandaşlığa geçiş…
Çağdaş temel hak ve özgürlükler…
Özellikle de kadın hakları ve özgürlüğü…
Küçümsendi, yıpratıldı.
En temel ilkesi “Bilimin aydınlatıcılığı, yol göstericiliği” olan Kemalizm ya da Atatürkçülük, “toplumu ve bireyi bağımsızlaştırıcı, özgürleştirici” bağlamından koparılarak, “tepeden inmeci” “baskıcı” “jakoben” olarak suçlandı.
Emre Kongar, resmi internet sitesi
Nedir Aydınlanma Çağı? “Aydınlanma Çağı olarak adlandırılan tarihsel dönem, aydınlanma felsefesinin 18. yüzyılda doğup benimsenmeye başladığı dönemdir. Batı toplumunda 17. ve 18. yüzyıllarda gelişen, akılcı düşünceyi eski, geleneksel, değişmez kabul edilen varsayımlardan, ön yargılardan ve ideolojilerden özgürleştirmeyi ve yeni bilgiye yönelik kabulü geliştirmeyi amaçlayan düşünsel gelişimi kapsayan dönemi tanımlar. Avrupa ‘karanlık çağ’ döneminde dine aykırı olduğu düşüncesiyle bilim ve düşünmeyi yasaklamıştı. Ancak o zamanlarda Yunancadan Arapçaya yapılan çevirilerle bir medeniyet kurmuş olan Endülüs’e (İspanya) yapılan seferlerle oranın halkının müreffeh yaşamı karşısında hayranlık duymuşlardır. Arapça eserleri özellikle de İbn Rüşd gibi alimlerin eserlerini Latinceye çevirerek aydınlanma çağına zemin hazırlamışlardır”. (Kaynak: Vikipedi)