Reeskont, bankalarca daha önce iskonto edilmiş, ülkemizde kullanılan ifadeyle kırdırılmış, bir senedin Merkez Bankası’nca iskonto edilmesidir.
Merkez Bankası, reeskont oranını yükselterek ticari bankaların Merkez Bankası’ndan ödünç alma eğilimini azaltır. Aynı şekilde reeskont oranlarının düşürülmesi ile Merkez Bankası’ndan ödünç alma eğilimini artırır. Reeskont oranının yükseltilmesi, Merkez Bankası’ndan alınan borçları pahalılaştırır.
Reeskont ve avans işlemleri, Merkez Bankası Kanunu’nun 45. maddesine göre düzenlenmiştir.
Merkez Bankası, bankacılık kesiminin geçici likidite ihtiyaçlarının karşılanması için, bankalar tarafından verilecek ticari senet ve vesikaları reeskonta kabul edebilir. Türkiye’de reeskont işlemindeki tüm koşul ve kurallar, Merkez Bankası tarafından belirlenir. Bunun yanında, reeskont kredilerinin en yüksek sınırı ve kredi türlerine göre limitleri, para politikası ilkeleri doğrultusunda yine Banka tarafından konulur.
Bu işlemler için Merkez Bankası tarafından uygulanan faize “reeskont faiz oranı” adı verilmektedir. Merkez Bankası reeskonta kabul edebileceği senetler karşılığında avans da verebilmektedir. Avans için teminat olarak alınan bu senetler; ticari senet ve belgeler, devlet tahvilleri ve borsada kayıtlı tahvillerdir. Ekonomideki para arzı ve kredi genişlemesi dikkate alınarak belirlenen reeskont faiz oranı, mevcut durumda uygulanan para politikası kapsamında bir para politikası aracı olarak önemini kaybetmiştir.