Türkiye’nin ‘Milli Ekonomi’ hamlesi, 1960’lı yıllarla birlikte başlayan ‘planlı dönem’de, ‘ithal ikamesi’ politikaları önceliklendirerek, Türkiye’nin demir-çelik, petro-kimya, alüminyum, otomotiv, motor, çimento gibi sektör ve alanlarda büyük yatırımlara ağırlık vermesiydi. Ne gariptir ki, NATO başta olmak üzere, Atlantik İttifakı ve onun lideri ABD’nin kurduğu tüm kurumlarda yer alan Türkiye’nin ‘ağır sanayi’ hamlesine batılı ülkeler neredeyse hiç destek vermezken; bu kritik önemdeki yatırımların neredeyse tümü Sovyetler Birliği’nin teknik desteğiyle gerçekleştirildi.
Necmettin Erbakan, Süleyman Demirel ve Turgut Özal’ın bu süreçte önemli önderlikleri ve emekleri oldu. Celal Bayar ve Adnan Menderes özel sektörün gelişim göstermesi ve Türkiye Ekonomisi’nde ağırlığını arttırmasına yönelik büyük atılımlara imza atmış olsalar da, Türkiye’nin ‘tarihi’ sanayileşme hamlesi 1. Etap’ta Atatürk döneminde, 2. Etap’ta da 1960-1980 dönemindeki siyasetçilerin imza attıkları bir süreçtir. 1990’lı yıllar ise, Türkiye Ekonomisi açısından, 1994 ve 2001 krizlerinin, sürekli dağılan koalisyon hükümetlerinin gölgesinde kaybedilmiş bir 10, hatta 12 yıldır.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ!