Bizler, Türkler açısından Türkiye-ABD ilişkilerinin ve Türkiye-AB ilişkilerinin keyif vermemesinin, gündemin gerilerine düşmesinin en temel gerekçelerinden birisini ‘Atlantik’ kanadındaki ‘küresel odaklanma’ sorunu oluşturmakta. Doç. Dr. Enes Bayraklı’ bu durumu ‘stratejik körleşme’ olarak tanımlıyor. Atlantik kanadı açısından, küresel rekabet ve tedarik zinciri işbirliği, uluslararası ve bölgesel savunma stratejileri işbirliği ve ‘Girişimci ve İnsani Diplomasi’ işbirliği adına, Türkiye’nin ‘özde’ stratejik müttefikliğinin vazgeçilmezliği tartışılmaz bir gerçek.
Ne ilginçtir ki, gerek ABD, gerekse AB kanadında ‘iç siyaset’e dayalı ‘kısır döngü’ tartışmaların gözlere indirdiği perde nedeniyle, Atlantik kanadı ‘gece körlüğü’ne mahkum olmuş durumda. 2008 küresel finans krizinin daha etkileri tam anlamıyla giderilememiş iken, üstüne gelen ‘Kovid-19’ küresel virüs salgının sebep olduğu ekonomik ve toplumsal tahribat ise, üzücüdür ki, ‘küresel odaklanma’ sorununa, ‘gece körlüğü’ne sebep olan travmaları derinleştirdi. Son 10 yıldır, Türkiye’nin stratejik vazgeçilmezliğinin bal gibi farkında olan pek çok batılı ülke, Türkiye’yi ‘siyasi malzeme’ yapma ucuzluğuna sürüklendiler.
Oysa, bu tür kısır döngü tartışmalarla vakit kaybetmeyen Asya-Pasifik Ülkeleri, küresel rekabet ve küresel ticaretteki konumlarını daha da güçlendirecek stratejik işbirliklerini hızlandırmış durumdalar. Atlantik kanadı açısından, bizzat kendilerinin terör örgütü ilan ettiği bir yapıyla bugün işbirliği içerisinde olmaları, temsil ettiklerini iddia ettikleri küresel değerlerle ne yaman çelişki. Sömürgeciliğin ‘gayri-insani’ kabiliyetlerinin büyüsüne kapılmış; kendi ülkelerindeki bir grup ‘çıkar odağı’nın lobiciliğiyle şekillenen ‘adaletsiz paylaşım mekanizması’na su taşımayı küresel bir refah toplumu oluşturma gayesinin zorluklarına yeğleyen, kendilerini ‘elitist’ zanneden ‘kifayetsiz’ bir ‘atanmışlar grubu, Atlantik kanadında başkentleri adeta esir almış durumda.
Yazının devamı için TIKLAYINIZ!