Atilla Yeşilada – 26.11.2018
2018’i Alacakaranlık Yılı ilan ettim. Ucuz para ve hiç bir ekonomik mantığa dayanmayan ekonomi politikaları ve yatırım stratejilerinin yerini eski okul akılcı muhafazarlık alacak. Bu geçiş devlet ve para yönetenler için hiç de kolay değil. Homo sapiens geleceğe hep geçmiş tecrübelerin merceğinden baktığı için hızla değişen dünyalara ayak uyduramaz, hata yapar.
Kasım’ın sonunda bu davranışın en güzel örneklerinden biri sergileniyor dünya piyasalarında. Fed’in 2019 yılında faiz artırımlarına mola vereceği beklentisi var. Yok olan iç talebin etkisiyle gerileyecek olan enflasyon ve daralacak cari açık yanında, “Fed molası” da TL cinsinden varlıkları destekleyen bir gelişme. Ayrıca, canım kadar sevdiğim hükümetime pattis-sovan deposu basarak fiyatları düşürmek gibi Şark popülizmi uygulama ehliyeti veriyor, çünkü yine gırtlağımıza kadar sıcak paraya boğulacağız hissiyatı var. Fed öyle kolay paydos etmez, etse de ne “piyasalara” ne de bize fayda etmez.
Yatırımcılar niçin Fed mola verecek diye düşünmeye başladı? Önce, 3 FOMC üyesi ABD ve küresel yavaşlamadan kaygı ifade etti. Sonra, Ticaret Savaşları ve çoğu zaman resesyonların öncü göstergesi olan petrolde kapitülasyon geliyor. Ama en önemli gerekçe çok ironik: Piyasalarda satışlar ve çalkantı. 21ci Yüzyılın finans literatürüne kazandırdığı önemli terimlerden biri “Fed put (opsiyonu)”, yani Fed’in ekonomik mülahazalar kadar piyasalardaki sert satışları da göz önüne alarak para politikası belirleyeceği görüşü. Genelde doğrudur. Wall Street her zaman resesyonu doğru kestirdiği için ayı pazarına girmiyor. İllevelakin, Wall Street’te sert satışlar finansal istikrarı zedeleyip bireylerin servet algısını azaltarak tüketimi frenlediği için Fed ve başka merkez bankaları onu görmemezlik edemez.