Atilla Yeşilada – 28.07.2017
Neredeyse 3 aydır dev fonların arsızca riskli varlıklara saldırmasını eleştirip “bu rallinin sonu kötü bitecek!” diye uyarıyorum. Her gün de bir tilki çıkıp “FÖŞ, bak bu gün de kriz çıkmadı” diye göya benimle alay ediyor. Bu arkadaşların finans teorisi ve tarihiyle uzaktan-yakından bir tanışıklığı olmadığı gibi, yakında ceplerindeki iki kuruşu kaybetmeleri de kesindir.
Size yakın tarihten FÖŞ odaklı minik bir kesit aktarayım. 1990 yılında doktoram komitede kabul edildi, ama bir-iki ufak değişiklik istendi. Sonra dekanlığa verip, diplomamı alacaktım. Hiç uğraşmadan İstanbul’a geri döndüm. Bir daha üniversiteden içeri adım atmamaya yemin etmiştim, doktoramın da bana yararı kalmamıştı. İlk özel sektör işim Global Menkul Değerler Araştırma Müdürü, tarih Eylül 1990. Saddam Kuveyt’i işgal etmiş, Borsa 32 gün “kapalı gişe” oynadıktan sonra temkinli bir bekleyişe girmişti. Siz “kapalı gişeyi” bilmezsiniz. Zaten gerçek Borsa’yı da bilmezsiniz. Biz gölgesi ufka, alnı Güneş’e değen devlerdik o günlerde. Şimdiki Borsa’ya bakıyorum da, ağlamak geliyor içimden. 32 gün bütün hisseler her seans %10 primle tavan yapmış, tahtalar kapanmıştı. Sonra ABD Irak’a girdi, ve 2 yıl hiçbir yabancı Borsa’ya gelmedi. Ardından 1994 Çiller Krizi’ni yaşadım. Sonra Meksika’nın Tekila Kriz geldi. 1998 Asya Krizi, Rusya Krizi, dot.com balonunun patlaması, 2001’de Türkiye tarihini değiştiren dev banka kriz ve nihayetinde 2007-2008 Büyük Finansal Kriz. Türkiye derin fakat kısa bir resesyonla atlattı, ama geleneksel (ortodoks) ekonomik politikalarını da ebediyen terkedip kötü yola düştü.
Devamı için TIKLAYINIZ!